Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse;

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius. Quae duo sunt, unum facit. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur.

Duo Reges: constructio interrete. Color egregius, integra valitudo, summa gratia, vita denique conferta voluptatum omnium varietate. Sed quae tandem ista ratio est? Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti? Duo enim genera quae erant, fecit tria.

In quo etsi est magnus, tamen nova pleraque et perpauca de moribus.

Sed ego in hoc resisto; Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum. Quare obscurentur etiam haec, quae secundum naturam esse dicimus, in vita beata; Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est? Verum tamen cum de rebus grandioribus dicas, ipsae res verba rapiunt;

Explanetur igitur.

Quae autem natura suae primae institutionis oblita est?

Quis hoc dicit?

Nemo igitur esse beatus potest.

Restatis igitur vos;

Illud mihi a te nimium festinanter dictum videtur, sapientis omnis esse semper beatos;

Etiam beatissimum?

Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.

Frater et T.

Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Audeo dicere, inquit.

Progredientibus autem aetatibus sensim tardeve potius quasi nosmet ipsos cognoscimus.

Hic Speusippus, hic Xenocrates, hic eius auditor Polemo, cuius illa ipsa sessio fuit, quam videmus.

1. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.
2. Deinde qui fit, ut ego nesciam, sciant omnes, quicumque Epicurei esse voluerunt?
3. Quid ad utilitatem tantae pecuniae?
4. Nos autem non solum beatae vitae istam esse oblectationem videmus, sed etiam levamentum miseriarum.

• Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas, ex illis efficere, quod velis?
• At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.
• Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis.
• Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus;

Quid tanto concursu honestissimorum studiorum, tanto
virtutum comitatu, si ea nullam ad aliam rem nisi ad
voluptatem conquiruntur?

Itaque si aut requietem natura non quaereret aut eam posset
alia quadam ratione consequi.